Wat moeten we nu met Alejandra´s geboortedag doen vroegen wij ons af. We vinden het moeilijk... we vinden het leuk als mensen aan haar denken en met ons willen herdenken... en aan de andere kant.... Je zou twaalf geworden zijn...

We zouden het leuk vinden als jullie een wit kaarsje bij Alejandra haar graf zouden opsteken (denk aan de wind).
Je was 2 januari zo snel gekomen, de verloskundige was nog net op tijd om je op te vangen, en op de 5 oktober even snel weer uit ons handen gegleden.
Nog steeds zo onwaarschijnlijk, Alejandra dood. We blijven nog steeds met de vragen.

Waarom zo plotseling aan een ziekte die zo snel ging waarbij de artsen nog niet eens de tijd hadden om het te herkennen. De bekende levensvragen spelen vaak door je hoofd.. waarvoor zijn we nu hier...wat is dit voor een God...waar zou ze nu zijn...is de mens nu gelijk aan een dier en is Lodka nu bij haar in de hemel...in de hemel waar nog geen pappa of mamma en geen opa of oma zijn, maar wel Jan, Sonia, tia Ana, kleine oma, meneer Theil.

Waarom nu jij... We wilden nog zoveel, zo ondernemend als ons gezinnetje is. Geen pubertijd, geen kampioen worden met de meiden van Ter Leede, geen verdriet om Lodka, geen sportklas op het Rijnlands, geen familiebezoekje meer naar opa en oma in Wassenaar of Curaçao.. Niets meer... over...

Waarom nu jij.. die altijd trouw je 2 stukken fruit at per dag. Naar bed ging zonder zeuren, alles lustte en langzaam je bordje leeg at. Je kamer altijd netjes opgeruimd, de vaatwasser uit jezelf inruimde, je konijn liefelijk verzorgde, 's morgens al vroeg opstond, op tijd klaarstond voor de training of zaterdags al vroeg klaar stond met je voetbal kleren aan. En altijd … Pap, gaan we nu? We moeten opschieten! Nooit gezeur en altijd luisterde. Soms denken we had ze maar wat meer gezeurd, was je misschien wat ziekelijker kind geweest en niet zo gezond en stevig dan waren er misschien al symptomen geweest waardoor je wel de leukemie kon herkennen en op tijd waren geweest. Maar ja , als we de artsen mogen geloven was het een vorm die zo agressief was dat daar echt niets aan te doen was.

Waarom nu jij... een meisje wat heel ad rem was. Duidelijke was in haar verhaal of mening. Wist wat ze wilde. Ze kon zich herinneren waar de dingen lagen als je we iets kwijt waren. De ruzies suste tussen Frederik en Sophie.

Waarom nu jij... een balletje trapte achter in de tuin met de buren en oefende met de trucjes die ik je voordeed. Iedereen wil met voetbal scoren en in de spits. Alejandra was laatste vrouw in de verdediging. Vaak eerst een actie en dan de bal afspelen. Overzicht over het veld, meegaan naar voren op tijd weer terug. Het spekkie in het veld uitvoeren....

Waarom nu jij... die soms riep dat school saai was, maar dit jaar helemaal gelukkig was met je juffen en wat er allemaal te doen stond op school.
We hebben allemaal onze eigen uitleg over wat en hoe van Alejandra. Maar waar we allemaal heel zeker van zijn is dat je veel hebt gegeven voor ons en voor anderen en kunnen alleen maar hopen dat je genoeg terug hebt gekregen.