Het is een meisje en het lijkt zo gewoon maar ze is een klein wonder

en voor ons heel bijzonder.

Onze Alejandra is geboren op 2 januari 1997, een koude donderdagochtend, vlak voor de laatste elfstedentocht.

Wat was ze toch lief en mooi. Ze kon ook wel de hele buurt bij elkaar schreeuwen als ze het niet naar der zin had. Daar weten oma en opa die in de straat achter ons woonde alles van. Je kon haar hoge stemmetje bij het schreeuwen goed horen.

Toen Alejandra 6 maanden oud was moest ze al met ons mee naar Curaçao en kon al snel 2 talen spreken.

Haar Lila en Lilo (oma en opa in Curaçao) paste elke dag op haar en haar grote zus. Vooral op Lila was Alejandra zo gek. Als wij haar na ons werk gingen ophalen bij Lila wilde ze vaak niet mee. Een keer rende ze zelfs gillend weg toen we thuis aankwamen “mi kier bay serka Lila”: ik wil terug naar Lila. Ja Alejandra was altijd heel duidelijk. Ze wist precies wat ze wil en was ook heel overtuigend bij het vertellen van verhalen.

Zo ook de verhaaltjes over haar vriendinnetje Jo-lady. Dat ze de ene dag aardig is en dat ze de andere dag ruzie hadden. Elke dag weer. Op een gegeven moment wil je natuurlijk weten wie Jo-Lady is. Om een lang verhaal kort te maken, Jo-lady bleek een fantasievriendin te zijn. Zo had Alejandra nog meer fantasieën.

Zo kreeg ze een keer druiven mee naar de peuterspeelschool . Toen ze van school kwam vertelde ze dat Tante Tina (haar leidster) al haar druiven had opgegeten.

Opa en oma namen Sophie en Alejandra, wanneer we hier op vakantie waren, graag mee naar de speeltuin in de andere straat. Dat vonden de meiden leuk. Alejandra zei wel van te voren tegen opa “ik kan niet lopen”, daarin was ze ook meteen duidelijk.

Alejandra zong ook heel graag. De Curaçaose liedjes tjabelita, ma bay soto, compa raton, un morkoy ku jama mooy ( ook bij de weeksluiting op de Emmaus gezongen) en nog vele andere.

Terug in Nederland , stonden we versteld van hoe snel Alejandra van de Papiamentse taal naar het Haags is overgestapt. Op de vraag waarom ze op een dag niet buiten hebben gespeeld bij de crèche in Den Haag antwoordde spontaan “het was rot weer”.

Als ik haar naar de opvang in Den Haag bracht zat ze op de achterbank lekker met de radio mee te zingen, en ook toen we deze zomer naar Tsjechië reden zat ze lekker mee te zingen met de Spaanstalige liedjes.

Ze was gek op haar vriendinnetjes uit haar klas, Carline, Nikkie, Daphne, Sanne, Laura en noem maar op..

Vooral vond ze het fijn om te “moederen” over Ilse, Lauren, Nikita of Shoshanna.

Ze was ook een zeer creatieve meid, en vaak dingen aan het uitbeelden op de bank, wat ze zag deed ze na. Een keer zat ze in een bepaald pose op de bank. Ik vroeg: Wat ben jij nu aan het doen? Ze deed Donald Duck na die stond op die manier in het stripblad.

Ze kon mooi schilderen met opa op zolder; opa zei vaak “die meid heeft echt talent”. Ze heeft hele specifieke details waaraan je ziet dat het van Alejandra is, heel mooi.

Ze vond pony’s heel leuk. Eerst bij meneer Jansen, daar ging ze Winnetou verzorgen, en later gaf Astrid haar een beetje les op de pony.

Toen naar manege Bakker in Noordwijkerhout met Philippe en Carline, elke woensdagmiddag. Altijd kletsend over alles en nog wat van de pony’s. Tot we er moe van werden.

Nog een hoogtepunt van de pony’s was ponyparkcity bij Slagharen. Daar was de hele familie bij elkaar en konden ze helemaal met de pony’s bezig zijn.

Logeren bij vriendinnen was een feest; bij Daphne, Maxime, Lauren, Nikita, Demilee, Sharon en Felicia en noem maar op.

Alejandra kon vaak niet stilzitten, altijd springen, hangen aan de rekstok, met haar benen in de lucht op de bank, en dan nog een koprol achterover. Gewoon echt Alejandra. Aan de andere kant ook in een keer een boek uitlezen. Afgelopen vrijdag heeft ze nog effe snel haar boekpromotie gemaakt.

Ze had van het voetballen en het dagelijkse fietsen al een goede fietsconditie. De dikke banden race deed ze elk jaar mee, en elk jaar een prijs. Dit jaar mocht ze ook nog meedoen met de Tour de Lisse samen met Stefan van haar klas.

Hockeyen vond ze saai. Als ze de bal had rende ze naar de overkant met de bal en scoorde. Klaar. Nee.. dus toen maar voetballen, daar kon ze echt haar energie in kwijt, eerst bij Foreholte en daarna bij Ter Leede.

Lieve Alejandra,

We zijn heel erg dankbaar dat we ruim 11 gelukkige jaren met je hebben beleefd. We weten ook dat je nu ook heel gelukkig bent in de hemel bij jouw engeltjes. En dat geeft ons allemaal rust.

Alejandra ; We hebben van je genoten en genieten van je herinneringen.