5 oktober.
Bij ons een feestdag omdat Sharon & Felicia jarig zijn, maar dit jaar kwam er een zwart randje omheen.
Geschrokken , verdrietig en boos ... zo voelde ik mij toen we gebeld werden met de boodschap dat je overleden was.
Mijn hart ging meteen uit naar je vader en moeder, en natuurlijk ook je broer en zus.

Het bleef maar door mijn hoofd spoken, als wij al zo vreselijk verdrietig zijn, hoe moeten zij zich voelen?
Gelukkig konden we allemaal nog afscheid van je nemen, lekker in je eigen huisje bij je familie, heel mooi.
En heerlijk dat we allemaal welkom waren.
Ja, Alejandra, je hebt zulke lieve warme ouders, zo mooi allemaal, je nieuwe fiets stond er ook.
Jouw muziek klonk door de kamer, het was gewoon mooi.

Ik weet  zeker dat je het gezien en gehoord hebt, van boven af.

Dan het afscheid ... dat was heel zwaar, zo vreselijk imponerend die koets met jouw hele mooie kleine kistje.
Ter leede en Forholte die hun handen ineen sloegen, kippenvel hoor.
Je hebt zoveel vrienden, je bent zo geliefd.
Ook niet zo gek vind ik, je bent een rustig, lief en zachtaardig meisje.
Ik heb je ook van dichbij meegemaakt toen je hier kwam logeren.
Een meisje wat nooit andere kinderen pesten.
Je liet iedereen in zijn/haar waarde...een voorbeeld voor anderen.

En hoe sterk je familie was .. echt bewonderingswaardig ..

Nu is het  bijna 2 maanden geleden, en nog zo vaak ben je in mijn gedachten,
En niet alleen bij mij natuurlijk.
We zijn ook bij je grafje geweest, en hebben even met je gekletst.
We blijven komen hoor .. en zullen je ook nooit meer vergeten.
Alejandra, ik beloof je, we gaan ieder jaar op de verjaardag van Sharon & Felicia een kaarsje branden voor je,

Dag lief meisje ... waar je ook bent ...

Knuffel Inèz